ای صاحب بنیان های محکم.من به تو ایمان دارم. ای صاحب بنیان های محکم من ایمان دارم که تمام ذرات عالم و موجودات در برابر امر تو مطیع و تسلیم محص هستند و جز بیچارگی چیزی برای ارایه کردن ندارند.
ای صاحب بنیان های قوی، این ذره ناچیز تو هم در شرایطی قرارداد که به گمان خودش سخت است.در حد و اندازه ظرفش می گوید-جدی نگیر.
می دانی؟؟ جمه کنکور دارم.کنکوری که می دانی با بغض در گلو و دلتنگی و سختی برایش تلاش کردم.چهارشنبه هم باید بروم اردبیل برای انجام آموزشی و هنوز هم جواب درخواست تمدیدم نیامده.می بینی چقدر ضعیفم؟؟تا تکانی می خورد دلم هوری میریزد و نا امید میشوم از زندگی. می بینی؟ایا من به تو ایمان دارم؟ایا ایمانم به تو راستین است؟؟دلهره دارم خدای جهانیان.در همین گیر و دار هم درگیر عشق و عاشقی شده ام.دلم برای دختر مردم تنگ شده و استرس دارم که حرف دلم را بهش بگویم یا خیر؟؟از عواقبش و از شرایط خانوادگیم می ترسم.هر سه اینها به علاوه دوری از تو و حقارت نفسم باعث شده یک معجون و کلاف سر در گمی درست شود که جز با دست های با کفایت تو درست نمی شود.
از گوشه ای طلوع کن لطفا ای خورشید،ای نور،ای قدوس.بر من بتاب جاری زندگی،از جایی که فکرش را هم نمیکنم به من روزی بده.چه میگویم؟؟مگر تا الان نداده ای؟؟؟مگر فراموش کرده ام؟؟؟هرگز.
