گاهی باید نبود!

گاهی باید حضورت را کمرنگ کنی تا درگیر روزمرگی نشوی ...
گاهی باید مدتی نباشی تا با یک اتفاق خوب برگردی ...
این نبودن هاست که باعث می شود دوستان واقعی ات را بشناسی ...
نبودن همیشه هم بد نیست .

بجز از عشق ،که اسبابِ سراَفرازی بود...

آزمودیم ! همه کارِ جهان ،بازی بود ...

پاسخ بده از این همه مخلوق چرا من؟

پر میکشم از پنجره ی خواب تو تا تو

هر شب من و دیدار در این پنجره با تو

از خستگی روز همین خواب پر از راز

کافیست مرا، ای همه ی خواسته ها تو

...دیشب من و تو بسته ی این خاک نبودیم

من یکسره آتش، همه ذرات هوا تو

پژواک خودم بودم و خود را نشنیدم

ای هرچه صدا، هرچه صدا، هرچه صدا تو

آزادگی و شیفتگی مرز ندارد

حتی شده ای از خودت آزاد و رها تو

یا مرگ و یا شعبده بازان سیاست ؟

دیگر نه و هرگز نه،که یا مرگ که یا تو

وقتی همه جا از غزل من سخنی هست

یعنی همه جا تو، همه جا تو، همه جا تو

پاسخ بده از این همه مخلوق چرا من؟

تا شرح دهم، از همه ی خلق چرا تو؟

وقتی کسی در کنارت هست، خوب نگاهش کن:

به تمام جزئیاتش
به لبخند بین حرف هایش
به سبک ادای کلماتش
به شیوه ی راه رفتنش، نشستنش
به چشم هاش خیره شو
دستهایش را به حافظه ات بسپار
گاهی آدم ها آنقدر سریع میروند که حسرت یک نگاه سرسری را هم به دلت میگذارند...
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﻳﺮ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻴﻢ ، ﺧﯿﻠﯽ ﺩﯾﺮ . . . !
ﮐﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ :
ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﯼ ﺳﺮﺩ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﻣﯽﺷﻮﺩ . . . !
ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺳﺨﺘﻴﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ . . ! .
ﺩﯾﺪﻥ ﯾﮏ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺁﺷﻨﺎ ﺩﺭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻭ ﻏﺮﺑﺖ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯽﺷﻮﺩ . . . !
ﻳﮏ ﻋﺰﻳﺰ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺖ ﻫﻤﻪ ﮐﺲ ﻭ ﻋﺰﯾﺰﻣﯽ ﺷﻮﺩ . . . !
ﯾﮏ ﺩﻭﺳﺖ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﯿﺮﻭﺩ ، ﺧﻮﺑﯿﻬﺎﯾﺶ ﻋﯿﺎﻥﻣﯿﺸﻮﺩ . . . !
ﭘﺎﻳﻴﺰ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ ٬ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻗﺸﻨﮓ ﻭ ﻗﺸﻨﮓ ﺗﺮﻣﯽ ﺷﻮﺩ . . . !
ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺁﺯﺍﺩﯼ ،ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﻨﺪ ﺑﺎﺷﯽ ﻏﻨﯿﻤﺖ ﻣﯿﺸﻮﺩ . . . !
ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯿﺸﻮﺩ . . . !
ﯾﮏ ﻟﺒﺨﻨﺪ ، ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﻟﺸﮑﺴﺘﻪ ﺍﯾﯽ ﺭﻭﯾﺎ ﻣﯿﺸﻮﺩ . . . !
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﻭ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﯼ ﺍﻃﺮﺍﻓﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﻗﺪﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﯿﻢ . . .
ﺯﻧﺪﮔﯽ انقدر ها هم طولانی نیست....
تقدیم به دوستانی که هیچ وقت کسی جایشان را پر نمیکند....

چشمام دستمو رو میکنه

مادرم...مادرم....مادرم....

پدرم....پدرم....پدرم....

برادرم....برادرم....برادرم....

غریبه...غریبه....غریبه...

خدایا...

پر از بغضم امشب...دیگه تازگی ها جلوی بغضمو نمیتونم نگه دارم...چشمام دستمو رو میکنه

به تو پناه می آورم از خودم

خداوندا!به تو پناه می آورم نه از دست شر روزگار،نه از بدی های بندگان،نه از جفاهای دیگران،بلکه از خودم به تو پناه می آورم که منبع تمام شر ها میشود گاهی...به تو پناه می آورم از خودم به تو که ظرفیت کوچکم گاهی کار دستم میدهد...به تو پناه میآورم از بی معرفتی های خودم...به تو پناه میآورم از بی غیرتی های خودم،به تو پناه میآورم از اینکه لب به شکایتی بگشایم به تو،به تو پناه میآورم از شر نفسم

خودت را بی اجازه کشف کن

خودت را بی اجازه کشف کن…
باید چیزی درون تو باشد که تمام دیگران، جز خودت نداشته باشند!
چیزی که تنها تو داری…
ایمان داشته باش وجود دارد.. 
اگر پیدایش نمیکنی گناه توست. 

شاید آنقدر از خودت دور شده ای و دست به تقلید زده ای که درونت را گم کرده ای!
خودت را کشف کن…
آلیس باش، درون تو سرزمین عجایبیست که نیاز به کشف دارد. 
اما تو همیشه درگیر ِ دنیای بیرونت هستی!
همش میخواهی دیگران را کشف کنی… نیتشان را بفهمی… اصلا بفهمی خوبند یا بد...
خودت را رها میکنی به امان خدا… 
خودت باش… خودت را پیدا کن…

خودت باش

هیچ کی منو نمیفهمه

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

به خدا حرف نداری! بانو!

گفتم که پر از عطر بهاری بانو

خُب حرف بزن گاه گداری بانو

گفتی: "به خدا حرف ندارم آقا !!"

گفتم:"به خدا حرف نداری! بانو!"