ریشه در ژرفای اقیانوس دارد شاید

این گیشو پریشان کرده بیدِ وحشی باران

یا نه! دریایی است گویی، واژگونه بر فراز شهر

شهر سوگواران

هر زمانی که فرو می بارد از حد بیش

ریشه در من می دواند پرسشی پیگیر با تشویش

رنگ این شب های وحشت را

تواند شست آیا از دل یاران؟

چشم ها و چشمه ها خشکند

روشنی ها محو در تاریگیِ دلتنگ

هم چنان که نام ها در ننگ

هر چه پیرامون ما غرق تباهی شد

آه باران! ای امید جان بیداران

بر پلیدی ها که ما عمریس در گرداب آن غرقیم

آیا چیره خواهی شد؟؟؟