تقوا که فقط پ*رن ندیدن نیست

ببین عزیزم تو نمیتونی جلوی احساسات رو بگیری. مانع جلوش بزاری پس از برخورد با دیوار سرکوب و انکار و نادیده گرفتن و مابقی مکانیزم های دفاعی ذهن، به چاه ناخودآگاهت سقوط میکنه. اونجا هم بره بوش میزنه بیرون و بدون اینکه متوجه بشی افکار و رفتار و وجنات و تعاملاتت رو به گند میکشه. تو نمیتونی احساسات منفیت رو دور بزنی و فقط و دایما احساس مثبت داشته باشی. باید احساسات منفیت رو مشاهده اش کنی. باید ی شب وقتی همه خواب بودند، چای اماده کنی، چراغ مطالعه رو روشن کنی و رسما از احساسات منفیت دعوت به عمل بیاری به صرف چای و شیرینی. بشینی به حرفاش گوش بدی و همینطوری بر و بر نگاهشون کنی فقط.بگی اوکی، آخی ، چه افسوسی خوردی، عجب ناله و دردی، بمیرم الهی چقدر دپرس و نا امید. اصن برای اینکه دلش رو به دست بیاری دو تا اشک هم پاش بریزی.بعدش هم بگی تموم شد؟ خوش اومدی. حالا برین و تا دعوتتون نکردم پاتون رو دیگه در سراچه ذهنم نزارین. این میشه مدیتیشن و تقوای ذهن!میگن دزدی که فقط از دیوار مردم بالا رفتن نیست، همونطوری هم میشه گفت تقوا هم که فقط پ*رن ندیدن نیست. یکی از مهم ترین تقواها، تقوای ذهنه. یعنی بگی من فقط به چیزی که میخوام و اراده میکنم بتونم به صورت مستمر و عمیییییییییییییییییق فکر کنم. این میشه تقوای ذهن که خارجی ها بهش میگن Mindfulness.