پناه بر نوشتن

پناه بر نوشتن که نوشتن تخلیه روحی آدمی زاده است و با نوشتن میتوان به حفره ها و اعماق روح و ضمیر درون مراجعه کرد.

اگر از من حالم را بپرسی خوبم،

چشمانم به بندگی خدا داره باز میشه.

دوست دارم عظمت خدا رو حس کنم.

خدا بیشتر از همه چیز با تکبر و عظمتش با مخلوقش روبرو میشه. حتی بسم الله الرحمن الرحیم هم حاوی مقادیر قابل توجهی از کبر و غرور خداونده و  تنها حالتی که بنده در برابر خداوند باید داشته باشه ذلت و خاریه. فهمیدم که خدا آغوشش رو باز نکرده که زرتی بپری بغلش و باهاش پسر خاله شی. قرآنش رو هم که ورق میزنی اولین چیزی که به نظرت می آد نگاهخ کاملا بالا به پایین به بندگانه.

الحمد لک المجد و العظمه