"یا مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ

خدایا دلم فقط به تو قرصه. فقط دلخوشیم به توعه. اوضاع داغون جامعه رو که میبینم...ناکامی ها و تلخکامی ها رو که میچشم... افکار منفی و پریشان که به سمتم هجوم پیدا میکنند...إِنَّکَ وَلِیُّ نَعْمائِی، وَمُنْتَهَىٰ مُنایَ، وَغایَةُ رَجائِی فِی مُنْقَلَبِی وَمَثْوَایَ.

خدایا تو اون نوری هستی در دلم که همیشه وجودم رو گرم نگه می داره. ته ته ته دلم به تو خوشه. پس مبادا رها کنی دستی رو که گرفتی و دلی رو که گرم کردی.أَنْتَ إِلٰهِی وَسَیِّدِی وَمَوْلایَ. فَاجْعَلْ نَفْسِی مُطْمَئِنَّةً بِقَدَرِکَ و رَاضِیَةً بِقَضَائِکَ.

پانوشت ) قضا کدومه؟ قدر کدومه؟به کدوم باید راضی باشی وقتی همه اش دست خودت سپرده شده و تویی که باید تصمیم بگیری کدوم مسیر رو انتخاب کنی.