نعمت شهوت

در ویدیوئی دیدم از آقای بهجت رحمت الله علیه پرسیدند برترین ذکر چیه؟ فرمودند برترین ذکر اینه که به خدا بگی خدایا اگر صد سال عمر کردم، یکبار عامدا، عالما و مختارا معصیت خدا رو نکنم. و این ذکر عملیه. حضرت آقا هنگام بیان این جملات به شدت منقلب بودند. آثار فراوانی برای ذکر عملی وجود داره و خیلی هم سخته. به گونه ای که آقای بهجت گفتند در طول صد سال، یکبار!!!! البته بعدا فرمودند که حدوثش، تکرار می آفرینه و خداوند لطفش رو شامل حال بنده میکنه و توفیق ترک معصیت بهش عطا میکنه.

چقدر نعمت شهوت خوبه. ی وقتی میشه جون نداری اصلا بری دنبال شهوتت، چه برسه بخوای مقابله کنی. اصلا مقابله دیگه از ی جایی به بعد معنی نمیده. هر چی شهوت بیشتر باشه و هر چقدر محیط آلوده تر،  راحت تر و بیشتر میتونی ی لحظه مکث کنی، آسمون رو نگاه کنی و بگی خدایا برای تو معصیت نمیکنم.

و این عمل اخلاصش هم بسیار بالاست. چون در دنیا عقوبت و یا پاداشی برای انجام/عدم انجام اون نمیبینی و صرفا در نیت، خداوند رو مد نظر داری.

خدایا نعمت شهوت به من ارزانی کن تا بتونم جلوی پات قربونیش کم.

از این نگرانم اینقدر مشغله ها داره زیاد میشه اصلا نای توجه بهش رو ندارم. احساس میکنم ی دروازه رحمت به روم داره بسته میشه.

جایی خواندم که عمدتا خداوند پاسخ تقوا را در دنیا نمیدهد. برای این است که نیت بنده اش به خاطر شکلات های کوچک ثمره ی تقوا، تقوا نکند!