کنترل چشم داریم تا کنترل چشم

درستش اینه وقتی مرد بیرون میره سرش از خوف خدا پایین باشه و وقتی میرسه پیش همسرش از شوق خدا، بالای بالا باشه و با چشماش همسرش رو بخوره! اما وقتی ایمانت نیم بند باشه قسمت اول ماجرا رو باید بیشتر عنایت کنی! ممکنه سرت رو بندازی پایین نه از ترس و شرم خدا، که واسه ترسِ افتادن در اضطراب و استرس های طبیعی نگاه کردن (شاید هم چشم چرونی ناخواسته!) و نیز واسه اینکه همسرت از چشمت نیفته!!!! دومی هم کار خوبیه ها، ولی مثل اینه که واسه جلوگیری از چاق شدن پرهیز غذایی کنی. خوبه، ولی رنگ و بو و صبغه نداره...حالا بماند پوشش ها جوری شده بعضی وقتها همین زمین نگاه کردن هم محال میشه و باید به آسمان چشم بدوزی! خوبه ها اتفاقا، ولی بهت انگ سر به هوایی میخوره! ولی کیه که ندونه اعتبار سخن عام چه خواهد بودن؟ مشکل در اخلاص ماست. چطوری به جایی برسیم که با وجود علم داشتن به مضرات یک کار، اونو فقط به خاطر خدا ترک کنی نه به خاطر دوری از مضراتش؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ هان؟؟؟؟ اللهم اجعل اخلاص فی عملی....