و در من جهانی است بی انتها

و در من چراغی است که لحظه ای تاریکم نمیگذارد...لحظه ای رهایم نمیکند...دایما صدایی در من تکرار میشود...صدایی مبهم ولی محکم...دعوتم میکند مرا به اعماق خویش پا بگذارم و دوری کنم از هر چه که رنگ تعلق پذیرد!مرا میخواند که سفری کنم به کودکی ام....به پاکی ام...