بزرگترین دارایی زندگی آدمیزاد

به گمانم
بزرگترین دارایی زندگی آدمیزاد، 
همین دوست های دیده و نادیده هستند...
همین دوست هایی که برایت پیغام می گذارند...
که اعلام می کنند حواسشان به تو هست... 
همین دوست ها که با دو سه خط پیغام نشان می دهند چقدر دلشان پی تو ، 
دل تو و درد توست...
که چقدر خوب تو را می خوانند...
همین دوست ها که پیگیرند,
که نباشی دلگیرند
همین دوست ها که دلتنگت می شوند و بی مقدمه برایت می نویسند...
وقت هایی دو سه خط شعر می فرستند...
که بدانی خودت...وجودت...خوب بودن حال و احوالت برای کسی مهم است...
آدمیزاد چه دلخوش می شود گاهی،
با همین دو سه خط نوشته...
دو سه خط پیغام،از دوستی

حس شیرینیست که بدانی بودنت برای کسی اهمیت دارد، 
نبودن ات کسی را غمگین میکند...
وقت هایی هست 
که می فهمی حتی اگر دلت پُر درد است، 
باید بخندی و شاد باشی، 
تا دوستت را غمگین نکنی...
خواستم بگویم که چقدر این دارایی های زندگی ام، 
این دوستان ِ دیده و نادیده، برایم پُر ارزش ند...
که چقدر خوب است دارمشان...
تقدیم به دوستای خوبم