دو شعر از سعدی با یک مضمون
شنبه, ۹ فروردين ۱۳۹۳، ۰۳:۵۱ ب.ظ
جهان را بلندی و پستی و تویی
ندانم چه ای.هر چه هستی تویی
---------------
ندانمت به حقیقت که در جهان به که مانی
جهان و هرچه در او هست صورتند و تو جانی
لعنت به این سئو
فارغ از استیل و کلمات کلیدی
خوش دارم که در نیمه های شب در سکوت مرموز آسمان و زمین به مناجات برخیزم. با ستارگان نجوا کنم و قلب خود را به اسرار ناگفتنی آسمان بگشایم. آرام آرام به عمق کهکشانها صعود نمایم، محو عالم بی نهایت شوم . از مرزهای علم وجود در گذرم و در وادی ثنا غوطه ور شوم و جز خدا چیزی را احساس نکنم.
از پشت پنجره ی اتاق
از پشت پرده خاطرات غمزده
یاد تو
چه دلنشین و خنک
این جان خسته را نوازش می دهد
باد می آید و انگار تویی می گذری
پیام های کوتاه
-
۵ آبان ۹۸ , ۱۳:۰۲جان عالم به فدای دل بابایی تو
-
۲۷ شهریور ۹۸ , ۲۳:۴۱دقیقه نود
-
۷ شهریور ۹۸ , ۱۷:۲۱درست قبل از باز کردن نتایج کنکور
-
۱۰ ارديبهشت ۹۸ , ۲۳:۲۵از هر چه به جز تو بی نیازم
-
۱ آبان ۹۷ , ۱۰:۴۲پیرِ مرد
-
۱۴ مهر ۹۷ , ۲۳:۵۷خدایا چه گیری افتادیا
-
۲۰ شهریور ۹۷ , ۱۶:۵۵حسبی الله
-
۱۶ شهریور ۹۷ , ۲۳:۵۸می خورد خون دلم مردمک دیده
-
۱۱ مرداد ۹۷ , ۱۹:۵۳نوش دارو
-
۵ مرداد ۹۷ , ۲۳:۱۶ماه گرفتگی
