چشم جهانی نگران من و توست

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست 
 تا اشارات نظر نامه رسان من و توست 
 گوش کن با لب خاموش سخن می گویم 
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست 
 روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید 
 حالیا چشم جهانی نگران من و توست 
گر چه در خلوت راز دل ما کس نرسید 
 همه جا زمزمه ی عشق نهان من و توست 
 گو بهار دل و جان باش و خزان باش ، ارنه 
 ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست 
 این همه قصه ی فردوس و تمنای بهشت 
 گفت و گویی و خیالی ز جهان من و توست 
 نقش ما گو ننگارند به دیباچه ی عقل
 هر کجا نامه ی عشق است نشان من و توست 
 سایه ز آتشکده ی ماست فروغ مه و مهر 
 وه ازین آتش روشن که به جان من و توست