توی این بی کسی ها همش میگم

همیشه در ذهنمی. همیشه در قلبمی. نورت رو حس میکنم. نور وجودت رو حس میکنم. گرمای وجودت رو حس میکنم. چقدر مملو از آرامشی. چه حس عجیبی داری.حضورت رو حس میکنم. بوت رو استشمام میکنم. یادت با منه. یادت بهم آرامش میده و قلبم رو آروم میکنه. دلم به تو خوشه.دلم به تو خوشه. بهت که فکر میکنم ی لبخند گوشه لبم میشینه و میدونم که ی روز تو آغوشت خودمو رها میکنم. میدونم ی روز میآی پیشم. میدونم ی روز میآم پیشت.تو حضور داری تو زندگیم. تو اتاقم هستی. اینقدر هستی که از حضورت تو اتاقم شرم میکنم چشمم که بهت می افته و معذب میشم. میدونم آخرش می آی و میبینمت و میخندم و میگم آمدی جانم به قربانت...؟؟؟با وفا.

+دیدی تونستم انجامش بدم؟ دیدی شد؟؟  و امروزی که اربعین هم هست تمومش کردم؟ سخت بود و سخت خواهد بود، افق روشنی هم نیست. ولی اشکال نداره. سعیمو میکنم باز. فدای پیرهن چاک ماه رویان باد.