دعای خیر سگ ولگرد

ی صحنه ای گاه گداری تو ذهنم می آد.یکی از این شب های بسیااااار سرد پاییزی و زمستونی که میل به یخبندون میزد،ده دوازده سال پیش - شاید هم بیشتر - متوجه شدم که یک سگ ولگرد ته کوچه بن بست ما پناه آورده و خوابیده و از سرما داره می لرزه.با برادرم چند تیکه پارچه بود یا روزنامه - یادم نیست دقیقا - ورداشتیم بردیم و انداختیم روی اون زبون بسته.قیافه مظلومانه و  چشم های سراسر تشکرش رو یادم نمی ره هیچ وقت.چطور نگاه کرد و چطور خودشو زیر اون پتو جمع کرد تا از گرماش استفاده کنه.

میخوام بگم مطمئنم روز قیامت همون پتویی که رو اون سگ انداختم دستمو میگیره و منو از جهنم نجات میده.(به قول اون داش مشتی قدیمی،خدا سگی رو به سگی میبخشه).سگ های ولگرد،خیلی هم ولگرد نیستند!

بدبین نیستم به خدا،به خودم بدبینم.هر کدوم از کارهایی که به خیال خودم خوب بوده انجام دادم،ی ذره ناخالصی هم داشته باشه(که قطعا داشته) به خودم برمیگرده.ی شرک ریز اون ته اکثر کارهای خوب ما هست.مثلا نماز شب بخونم که چهره ام زیباتر شه،عبادت کنم که خدا رابطه ام رو با بقیه خوب کنه،دست فلانی رو بگیرم که خدا هم دست منو بگیره.به خیال خودمون ی عمر ثواب میکنیم،آخر اون دنیا می بینیم همه رو به خودمون برگردوندند و دستمون خالیه.اونجاست که ی نوری باید داشته باشی.ی کار 100 درصد خالصانه باید داشته باشی تا همون دستت رو بگیره.میخوام بگم رو کارهای خوبمون و رو عبادتامون هیچ وقت حساب نکنیم.خدا از جایی پاداش میده که فکرشم نمیکنی.از جایی از جهنم می آی بیرون که اصلا به ذهنتم نمی آد.حضرت علی فرمود این قلوب التی وهبت لله؟؟کجاست قلب هایی که برای خدا پیشکش شده؟؟