از آن بترس

از انسـان هـای احسـاساتــی بـیشتـــر بـتـــرسیـــد ؛ آن ها قـادرند ناگهـانی، دیگــر گــریـه نکـننــد … دوسـت نــداشتـــه بــاشـنـــد … و قـیـــدِ همـــه چـیــز را بــزننــد… حتـــی زنــدگــــی 

باران؟؟

گونه هایت خیس است ؟ باز با این رفیق نابابت ، نامش چه بود ؟ هان ! باران … باز با “باران” قدم زدی ؟ هزار بار گفتم باران رفیق خوبی نیست برای تنهایی ها همدم خوبی نیست برای درد ها فقط دلتنگی هایت را خیس و خیس و خیس تر میکند

دلم تنگ میشود

دلم تنگ می شـود گاهـی …
برای یک دوستت دارمِ سـاده !
دو فنجـان قهــوه ی داغ !
…سه روز تعـطیلی در زمسـتان !
چـهار خنـده ی بلنــد !
و پنــج انگشـتِ دوست داشتـنی که ..
لا به لای انگشتانم قرار گیرد

از دل نرود هر آنکه از دیده برفت

دیگــران چــون بــرونــد از نظــر، از دل بــرونــد

تو،

چنــان در دل مــن رفتــه کــه

جــان در بــدنــی . . .

مرا متبرک کن..

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

برای مادرت کاری کن

نه
فردا نه
…چند ساعت بعد هم نه
…چند ثانیه دیگر هم نه…
…همین الان
برای مادرت یک کاری بکن
اگر زنده است دستش را گر به آسمان رفته است … قبرش را ….
اگر پیشت نیست … یادش را ….
اگر قهری…چهره اش را ….
اگر آشتی هستی پایش را…
ببوس…