تفاوت دل و عقل

کار دل عاشق شدنه،ولی کار عقل نشون دادن واقعیت و دو دو تا چهار تا کردنه.در برخورد با عشق و عاشقی قلب تمایل به بزرگ نمایی خوبی ها داره.قلب فقط خوبی ها رو میبینه،ولی عقل بدی ها رو میبینه.چون عقل بدی ها رو بدون بزرگ نمایی عین واقعیت نشون میده،پس تحت تاثیر بزرگ نمایی قلب قرار میگیره در اوایل رابطه و بدی ها نه اینکه دیده نشه!دیده میشه،ولی بهایی بهش داده نمیشه توسط فرد.چون در سایه دل گم شده.اما بعد از مدتی که گذشت و بزرگنمایی دل خوابید،تازه خوبی هایی که قلب دیده هم اندازه بدی هایی میشه که عقل دیده و تازه اون موقع فرد این دو رو در کفه ترازو میزاره و میبینه چه کلاه گشادی سرش رفته!!واسه همین قبل از ازدواج باید با عقل رفت جلو.

ی وقت میبینی دلت با عقلت ناسازگاره،و احساس میکنی زور دل خیلی زیاده.باید صبر کنی.هیهات که عنان از دست ندی.در اون لحظه خوبی ها و قشنگی ها و خنده های طرف داره برات بزرگ نمایی میشه و حالیت نیست.اما پس از ازدواج تازه به حرف عقل میرسی اما دیگه دیره.در اوایل رابطه بدی ها رو نمیبینی متاسفانه.واسه همین اول ادم باید با عقلش عاشق بشه و بعدش کلا درشو سه تخته کنه و بره بچسبه فقط به عشق و قلب...